سلام. عنوان بالا رو یکی از دوستانم در مراسمی در جمع هنرمندان سینما گفته بود. مدتی بود نیومده بودم. گرفتار زندگی دیگه! از این 100 نفری که تو زمانه هستند فقط من اینجا الان می نویسم. کاش بقیه همکاران هم اشتیاق و وقت برای نوشتن داشتند. من مثل مطالبی که سابقاً همکاران عزیزم می نوشتند و انصافاً قلم قوی هم داشتند نمی تونم بنویسم اما سعی می کنم اجازه ندم که این وبلاگ که گنج خاطرات زمانه هستش بخوابه.
خوب بعد از راه افتادن صفحه آقای میردامادی صفحه خانم صابری هم راه افتاد. چندی قبل هم تولد ایشون بود که البته در فیس بوک خدمتشون عرض تبریک کردم اما اینجا مثل بقیه نتونستم بیام و تبریک بگم. ایشالا که 120 سال زنده باشین خانم صابری عزیز.
سلامی به عشق بوی جوراب نشسته!
پشت صحنه 
بیان دیدگاه